Finding Emhara (Day 6/30 of #NaNoWriMo Challenge 2023)

 

#𝗡𝗮𝗻𝗼𝘄𝗿𝗶𝗺𝗼𝗯𝘆8𝗟𝗲𝘁𝘁𝗲𝗿𝘀 #𝗡𝗮𝗻𝗼8𝗟 #𝗡𝗼𝘃𝗲𝗹𝗹𝗮𝗖𝗵𝗮𝗹𝗹𝗲𝗻𝗴𝗲8𝗟

#FindingEmhara

Finding Emhara: Unsent Letters For My Love

Chapter 6 – Unsent Letter # 6

Date: April 16, 1997

Dear Emhara,

It’s me again writing to you.

First of all, I want to greet you a Congratulations!

Sa kabila ng lahat ng pinagdaanan mo last year up to this year ay nagawa mo’ng magtapos ng high school.

Life has been harsh on you.

Life hurt you.

But here you are, still standing and moving on to the next chapter of your life.

Hindi man dumating si Papa sa graduation mo, ang mahalaga ay masayang-masaya kayo ni Mama.

She even treated you to Star City at sobrang na-enjoy ninyo ang araw na ‘yon. You enjoyed some rides with your mom. Saglit ninyong nakalimutan lahat ng pinagdadaanan ninyo sa buhay at para kang bumalik sa pagkabata kung saan wala kang pinoproblema. Those were the days when you are just excited for all your ‘family day’.

Pero ngayon, si Mama na lang ang pamilya mo.

At pati na rin ang mga kaibigan mo. Buti na lang dumami ang tropa mo.

You had a wonderful and colorful high school life! Na-extend pa nga ng isang taon dahil sa mga kagagahan mo.

Ang dami mong naranasan, mixed of happy ones and wild ones but all those things are memorable and above all, you enjoyed your senior high.

Buti na lang matalino ka. (Yabang ko!)

You were able to cope up with your missed lessons.

Puro ka bulakbol. Naging laman ka ng billiard halls at nagpapanggap ka pang 19 para lang makapasok sa mga disco house.

But God is good dahil nakatapos ka pa rin.

You have realized something last Christmas when you saw your mom crying over your pending bills. Ang dami ninyong disconnection notice. It was your second loneliest Christmas together na kayong dalawa lang, but you have learned to get up and moved on.

It’s better to have a good revenge – you reminded yourself. Magtatapos ka ng pag-aaral at magpapakayaman ka.  

You will prove to everyone na kaya niyong mabuhay at tumayo sa sarili ninyong mga paa. You don’t need any support from your – (ayoko na lang magsalita nang hindi maganda. I still have some respect left for him).

Thanks to your school projects na nahabol mo, (you should thank your considerate subject teachers) and exams na naipasa mo naman.

Kung hindi ka naghabol ay baka extended ka na naman sa high school.

Yung mga ka-batch mo noon, college na sila ngayon. But all is well, ang mahalaga ngayon ay makakatungtong ka na rin ng kolehiyo. Hindi ka mag-nu-Nursing. You started to hate that course.

You can take Tourism or Business Management. Bahala na kung saan makapasa.

 

You should also thank Addie.

He has become your guardian angel.

Kahit ang dami mong ginagawang kalokohan, he was still there to remind and to guide you. Madalas man kayong mag-away dahil sa mga bagay-bagay na hindi ninyo napagkakasunduan, nanatili siyang kakampi para sa’yo. Nanatili siyang isang mabuting kaibigan na ang tanging hangad lamang ay mapabuti ka. But you were too blinded to see that before. Binulag ka ng galit sa dibdib mo.

Magsi-second year college na rin pala siya as an Archi student.

Unti-unti ay lumalawak na rin ang pagitan ng mga mundo ninyo. Iba na ang set of friends niya.

Ganun ka rin.

 

Akala mo noon, siya na ang Mr. Right para sa’yo.

Pero hindi pala.

You have realized na mas okay kayo as friends lang talaga. Magkababata, magkalaro, magkapitbahay. But more than that? Wala na. Hanggang doon na lang ang kwento ninyo.

 

Good luck on your college life, Emhara! Bumawi ka!

Pero okay lang naman mag-happy hour pa rin paminsan-minsan to distress. Masarap pa rin kapiling ang alak at yosi sa mga panahong nilalamon ka ng galit, naguguluhan, pagsisisi at kalungkutan.

Maraming tanong pa rin ang hindi nasasagot.

Pero ayos lang. Tuloy lang ang buhay.

Your friends are also still there to be with you when you feel lonely.

Sana tuluyan ka nang maging masaya.

Hindi man ngayon, pero sana malapit na.

You deserve to be happy again, to live as a whole again… even when a big chunk of your life (almost half) was already lost and will never return home.

 

Sarili mo ang sandigan mo, Emhara.

Wala ng iba.

 

(end of unsent letter #5)

 

-0-0-0-0-0-0-

 

“NAG-rebelde pala siya.” Ito ang naging komento ni Saljie matapos nilang basahin ni Aleia ang ika-limang sulat. “Buti na lang at naagapan niya ang studies niya. Pero medyo nalungkot rin ako sa part na hanggang friends na lang sila ni Addie para sa kanya.”

 

‘Oo nga.’ Sa isip-isip ni Aleia ay may punto ang lalaki. Sayang ang love story ni Emhara at Addie. Mukhang nauwi sa friendzone dahil sa mga pinagdaanan ni Emhara. Maybe it was a right love at the wrong time.

But nobody could tell. It could still be a puppy love and not all puppy love lasts for a lifetime.

 Mas masakit pa rin ang sinapit ng first love ni Emhara.

“Hindi natin siya masisisi. Her first love – which was her father, left them without any valid reason,” Depensa ni Aleia dito. “Her perfect life was ruined. Sinira ng sarili niyang ama.” She even felt sad for Emhara. And she’s grateful for having her dad around. She appreciated him more.

 

Tila nag-iisip si Saljie. Hawak-hawak pa nito ang baba, “Pero ang naiisip kong valid reason ng Papa niya ay baka hindi na ito masaya sa kanila.”

 

“Ano ang dahilan bakit hindi na siya masaya?! It’s his own family for God’s sake!” Medyo hysterical na si Aleia sa part na ‘to. Ewan ba niya pero parang laging dinudurog ang puso niya sa tuwing makakatapos siyang magbasa ng isang liham.

Kaya nga hindi niya tinutuloy-tuloy ng isang araw lang ang pagbabasa ng mga iyon dahil baka hindi niya kayanin. Bakit ng aba sobra siyang apektado sa mga sulat? Pakiramdam niya ay kasama siya sa loob ng mundo ni Emhara. Ramdam niya ang mga sakit at pait sa mga isinusulat nito. Para siyang isang sponge na na-aabsorb lahat ng emosyon sa bawat liham na binabasa niya. Masyado na siyang invested emotionally dito sa mga unsent letters ni Emhara.

 

“Kalma lang. Hindi ako kaaway.” Buti pa si Saljie, kalmadong inaawat ang mataas niyang emosyon. “Breathe in, breathe out.”

 

Kumalma nga si Aleia kahit konti. Huminga siya nang malalim at pagkatapos ay kumuha siya ng tissue at suminga. “Sorry na. Na-carried away na naman ako. Ito kasing si Emhara, ang daming drama sa mga sulat niya.”