The Perks and Thorns of Loving

Written by: CieloAmethyst

March 26, 2018

Loving someone is just too painful.

Even though being with our love, feels so wonderful

They have the power to make us happy

Yet they also have the will to hurt us deeply

That is the irony of loving someone too much

Everything can fall in just a short glimpse

And everything can fall back into its proper place

That’s how can love be so mysterious.

The most ironic of all is us humans.

Coz even love can hurt us, we’re still giving chance.

Instead of choosing to be safe and painless

It’s the risk of falling that we would like to face.

When we love, we become both selfless and selfish

We gave our all and we just wanted to own them as the world spins.

Genuine love will always be unconditional

And sometimes we can’t think normal.

Whatever kind of love that we have

Cherish every moment and thank the God above

That we were able to know how does it feel

Specially that kind of love which is real.

New York: A Secret Dream

Written By: CieloAmethyst

March 23, 2018

I just want to share this no-more-secret dream of mine.

And that is to visit ‘the city that never sleeps’…. New York!

This is to document also that few years back, this is really my dream (even up to now).

Who knows, also a few years from now, this dream will eventually come true and I can look back on this blog post I made dated March 2018.

So why did I choose New York as my dream destination?

I think watching American movies that has the New York settings influenced me a lot.

I grew up watching a lot of foreign movies and I will always be amazed of the place that eventually I started dreaming of being there.

The Central Park, the Times Square, The National Museum, the Zoo, the Statue of Liberty, the different tall buildings, the walkways, the residential areas, oh how I wished I could be there. And I know that I will. Someday!

Now, my imaginations gone wilder.

I dreamed of visiting the state and then eventually I can write my own stories which has New York settings because I finally experienced walking there!

This scene of living in one of the condos there, while writing scripts also keeps running on my mind.

They say that when we write and when we read books, it can take us everywhere but then I believe that experiencing it for real is totally a different story.

The more I watched movies with NY settings, the more I eagerly dreamed of getting there.

Oh yes, this is life goal. Someday soon, the Divine Will can take me there.

How about you? What’s your dream country or destination?

13th of March

March 13, 2018

Written by: CieloAmethyst

March 13, 2015

10 p.m.

Friday

Somewhere in Metro Manila

My world collapsed.

Three years ago when you chose to break my heart.

All the while, akala ko okay tayo.

Akala ko hindi mo ako kayang iwan, saktan at ipagpalit sa iba.

Akala ko tipikal lang na magkakaaway tayo, magkakabati, mag-aaway ulit.

Pero hindi pala.

Hindi mo na pala ako mahal.

May iba ka na.

At matagal mo nang balak na hiwalayan ako.

Wala ka na palang ibang nakikita sa akin kundi ang mga pagkakamali ko.

Wala ka na palang nararamdaman para sa akin.

Kaya mo palang itapon lahat ng pinagsamahan natin.

Kasi hindi ka na masaya.

Kasi nagsawa ka na.

Kasi masaya ka na sa iba.

“Maghiwalay na tayo. Sana kayanin mo.”

Yan lang ang mga sinabi mo.

Pero sobrang nawasak ang mundo ko.

Pinagtangkaan ko pa nga ang sarili kong buhay.

Wala eh, tanga eh.

Umiyak ako nang sobrang lakas habang kausap ka kasi hindi ko matanggap,

Hindi ko maunawaan.

Hindi ko kaya nang wala ka.

Hindi ko kayang iwan ka.

Wala eh, masyadong mahal kita.

Sinubukan ko pa ngang makipagkasundo sa’yo.

Na lahat ng gusto mo gagawin ko

Wag mo lang akong iwan.

Pero nabato na ang puso mo

At buo na ang desisyon mo

Na hiwalayan ako at wala na akong ibang magagawa kundi ang sumunod nalang sa gusto mo.

Humingi ka ng panahon para makapag-isip isip.

Pero naisip ko rin na huwag na.

Huwag mo nang pag-isipan

Kung sa huli, ay hindi mo naman na talaga ako mahal.

Huwag na nating ipilit pa at baka mas lalo lang na magkasakitan pa tayo.

Tatlong taon na nga ang lumipas pero sa tuwing naaalala ko ang araw na iyon,

Ay masakit pa rin pala, nasasaktan pa rin ako

Ano nga bang matinding kamalian ang nagawa ko noon

Para piliin mong iwanan ako.

May naging malaki nga ba akong kasalanan, pagkukulang?

O sadyang, yung pagibig mo sa akin, nawala lang talaga nang tuluyan.

May kirot pa rin sa dibdib

Sa tuwing sasariwain ko kang madugong kahapon

Pero mabuti na lang at sa kasabay na paglipas ng panahon,

Ang mga sugat ay naghihilom.

Alaala nalang ang mahapdi.

Pero hindi na muling sasakit pa ang mga mata

At patuloy na luluha.

Ngiti nalang at ngiti

Wala nang iba pa.

Wala na ang pait.

Tamis na lamang ng mga aral na napulot mula sa tatlong taon na nakalipas.

Ganun talaga ang buhay.

Kasama sa paglalakbay ang madapa, masaktan, pero babangong muli upang maging masaya at patuloy na lalaban.

Hindi ko alam kung ano nga ba talaga ang ipinupunto ng sulating ito.

Gusto ko lang siguro alalahanin ang isang araw sa buhay ko na nagturo sa akin para maging mas matapang, mas matatag at magawa ang mga bagay na akala ko noon ay hindi ko kaya. Marami pa pala akong mararanasan na siyang bubuo sa pagkatao ko. Marami pa pala akong lugar na kayang puntahan nang mag-isa o may kasamang iba habang nananatili akong masaya.

Salamat sa araw na ito, dahil nagising ako sa katotohanang, marami pang bagay ang hihigit sa isang bigong pag-ibig.

Make or Break

Written by: CieloAmethyst

March 12, 2018

Dedicated for couples who have gone into seven years or more....

Relationships that has been in the long run can be so ‘routinary’, platonic, boring, and tiring.

There’s this so called 7-year glitch wherein couples experience a very rough road.

When you are in this kind of relationship, the visions may get blurry.

The feelings may fade.

The fire may be iced.

The passion might change.

The love may be gone.

All the plans and goals may be cancelled.

Out of the blue, out of nowhere, you will feel nothing but emptiness and then you will just say, “I can’t make it anymore. Let’s stop here.”

The bravest can be the weakest.

The strongest can be the loser.

You promised you won’t give up but here you are, dropping all the shared memories and moving forward without the other one.

You will just see all the wrongdoings, and will turn a blind eye on all the efforts and the good.

Closing doors, shutting all the hopes and possibilities.

It is just you and no one else.

You will crave for space and enough distance to breathe, to experience again being alone and free.

While the other half may be left clueless, hopeless and broken.

Thinking deep of what went wrong.

What have they done to end the love.

All the while they thought that everything’s okay and yet it’s not.

They will be gone mad, in denial, in anger, in pain and in tears.

But what else they can do, but just to let the love of their lives go.

Some would still try hard so congratulations to those who still succeed to continue what they have started.

And sorry to those who had no choice but to go on parted ways.

Some would find new love in the arms of others.

Some would still choose to be alone and free.

Life will always be unpredictable.

We’ll never know where the journey will take us.

This distance built may either make us or break us.

Along the way, we could find new love.

But somehow, others may cross paths again.

 And in the end, it’s still them who are destined to be together…forever.

Because no matter what we choose in life, we will always run on what we will make us happy.

Ang Hiling Niya

Isinulat Ni: CieloAmethyst

(Maikling Kwento)

12.13.17

Napadaan sila sa simbahan ng Baclaran.

At dahil doon ay muling nanariwa ang mga alaala ng kahapon. Iyong mga panahong, pausbong pa lamang ang relasyon nila...

Madalas silang magpunta roon sa simbahan ng Baclaran para dumalaw sa Nag-iisang Dakila na Maylikha ng lahat.

At siya, sa puso niya ay mataimtim niyang ipinagdarasal noon na sana nga ay siya na ang nakatakda para sa kanya. Umaasa siya na ang lalaking katabi niya ngayon sa upuan dito sa pinakaharapang bahagi ng dasalan ang siyang makakasama niya habambuhay.

Minsan lang kasi siya magmahal nang sobra at sana nga ay para na iyon sa taong ito na hindi siya sinukuan at nangakong mamahalin siya habambuhay.

Magkahawak kamay silang lumalabas ng simbahan na iyon para magtungo sa isang balon na maaari kang humiling, maghahagis ka lamang ng barya.

Bumunot ng barya ang lalaki sa bulsa nito. Tig-isa sila at sabay nilang itinatapon pagkatapos ng taimtim na hiling at sandaling katahimikan.

Sana ay pareho sila ng hiniling.

Maraming taon ang lumipas.

Maraming bagay ang nagbago.

Maraming pangyayari ang naganap.

Maraming kasiyahan ang pinagsaluhan nila.

Maraming kalungkutan na nagdamayan sila.

Maraming pagsubok ang pinagdaanan nila.

Sa huli ay pinili ng lalaki ang iwanan siya at kalimutan ang sinumpaan nila na hindi maghihiwalay anumang unos ang kanilang patutunguhan. Mas pinili ng lalaki ang saktan siya at sumama sa piling ng iba.  

Hindi naman niya ito masisi dahil baka may mga naging pagkukulang nga siya. Pinalaya niya ito mabigat man sa kanyang kalooban.

Pinilit niyang maging matatag at unti-unting binuo mag-isa ang nadurog niyang puso.

Nanatili siyang palasimba dahil sa pagdalaw niya sa tahanan ng Diyos ay mas mabilis na naghilom ang mga sugat sa puso niya. Mas naging mabilis ang pagtahan niya at tuluyang pagkawala ng mga luha sa kanyang mga mata.

Hindi naging madali ang proseso ngunit nagpakatatag siya. Hanggang sa maging ayos na siya.

Tanggap na niya ang lahat. Siguro nga ay mga bagay lang talaga na hindi nararapat para sa kanya.

Naging masaya siyang muli kahit pa na mag-isa na lamang siya.

Nahanap niya ang sarili sa pag-iisa.

Mas marami siyang bagay na nagawa o napuntahan.

Mas marami siyang mga bagong tao na nakilala.

Mas lumawak ang kanyang mundo.

Mas namulat siya totoong laki ng lugar na kanyang ginagalawan,

Mas nalaman niya na ang pagmamahal ay maaaring makuha sa ibang bagay o mas maski sa sarili lamang niya.

Mas napatunayan niyang marami pa pala siyang maaaring gawin.

Mas napansin at nakita niya ang mga bagay na noon ay binabalewa lamang niya.

Mas naging masaya siya.

Hindi rin niya namalayan na dalawang taon na pala ang matuling lumipas.

Hanggang sa isang araw ay bumalik ang taong naging dahilan ng lahat nang pagbabago sa buhay niya.

Ayos na siya eh.

Masaya na siya.

Pero bakit siya pa rin pala?

Ang nilalaman ng puso niya ay walang iba kundi siya pa rin pala.

Nagsisi ito na nasaktan siya. Humingi ng kapatawaran.

Na noon pa lang naman ay binigay na niya upang tuluyan siyang makalaya.

Bumalik ito ngayon sa buhay niya, noong una ay bilang kaibigan lamang pero napatunayan nila pareho na mahal pa rin pala nila ang isa’t isa.

Kaya naman muli silang sumugal.

Muli silang bumalik sa simbahan ng Baclaran nang magkasama.

Sa pagkakataong ito ay siya ang dumukot ng barya mula sa kanyang bulsa at binigyan ang lalaki.

Nagdalawang isip ang lalaki kung hihiling pa ba ito.

Dahil humiling na rin ito noon.

Tinanong niya kung ano ba ang hiling nito noon.

Ang sagot ng lalaki ay sana silang dalawa na nga hanggang sa huli.

Napatunayan niya na pareho lamang pala sila ng hinihiling!

Wika pa ng lalaki, nagkahiwalay man sila noon, sila pa rin pala hanggang ngayon.

Marahil ay may bisa pa rin ang hiling nito noon.

Kaya naman hindi na ito hihiling pa.

Dahil ang makasama siya ngayon ay sapat ng kasagutan sa naging hiling niya.

Natuwa siya.

Masaya siya.

Lumisan sila ng simbahan nang magkahawak kamay.