Last Chapter - (Ending 2)
“Ako na pare,” prisinta ni Yuri, “Please
let me explain everything to her. God knows how much I miss her. Gusto ko na
siyang makita.”
Nag-isip muna si Jhon bago
nagsalita, “Okay. I’ll back off. But please, pare! Never ever hurt her again…”
“I promise,”
“Gawin mo nalang. She’s at the
white rock cave. Turn left and walk straight, makikita mo ang isang kuweba at
nandoon ang hinahanap mo. I’d better go,” paalam na nito sa kausap.
Hindi na nagawa pang magpasalamat
ni Yuri.
---------------------------------------
Muli na naman siyang nakatitig sa
malawak na dagat. All this time, she terribly misses just one guy. Kahit pa na
sobrang sakit ng napagdaanan niya. She couldn’t take him out of her system.
She’s here to move on pero eto
siya’t patuloy na minamahal ang lalaking sobrang nakasakit ng kanyang puso.
She didn’t realize ang paglapit ng
isang pamilyar na lalaki sa kanya.
“I wish I’m not yet too late for
everything…”
Nagulat si Henessy sa taong bumasag
ng katahimikan sa kanyang paligid, “Wa-
what are you doing here?” her knees weakened. Mabuti nalang at nakasandal siya
sa batuhan dahilan para magkaroon siya ng malaking suporta laban sa pagtumba.
She never expects a visitor sa katauhan ni Yuri.
He couldn’t control himself.
Sinugod niya ng yakap si Henessy at hindi ito malabanan ng huli. It really
feels so nice to be with his arms again and she couldn’t stop her tears from
falling again.
“Bakit mo ginagawa lahat ng ito?
Kasal ka na!” nasabi pa niya sa pagitan ng kanyang mga paghikbi.
“I run away. I can’t marry her
dahil nasa harapan ko ngayon ang babaeng gusto kong pakasalan at makasama
habang buhay…” puno ng sinseridad niyang sabi sa dalaga.
“But.. How? I was there?”
“Pero umalis ka kagad. Kayo. Kung
nakita lang sana
kita baka sabay pa tayong tumakbo at lumayo sa lugar na iyon,”
“How about your parents? Si Lea?”
“They can’t control me anymore.
Handa na akong ipaglaban ka. Dahil ikaw ang mahal ko. I made a promise and I am
here to fulfill it. Sana
bigyan mo ako ng isa pang pagkakataon.”
“Yuri…”
“I love you so much, Ness that I can’t
afford to lose you again. Tumakbo nga ako pero tinakbuhan rin ako ng babaeng
mahal ko, sana
this time, huwag na siyang umalis sa tabi ko. Forever..”
“I promise….” Nagawa na niyang
ngumiti at ang ngiting iyon ay galing sa kaibuturan ng kanyang puso.
She hugged him once again, “God, I
miss you so much…”
“And I miss you, too…”
And they kissed.
“Where’s Jhon?” nag-aalala niyang
tanong. Pabalik na sila ng resthouse ng mapansin na wala si Jhon sa paligid.
“He left pero ibinilin niya na
huwag na huwag na daw kitang sasaktan and I am here to stand for it…”
“Thanks for fighting, Yuri.”
“It’s because I love you,..”
“I love you, too…”
They kissed again. But this time
mas maalab na at mas malalim.
Mas mapangahas, mas nag-aalab.
Then she heard a click.
Yuri locked the door of Henessy’s
room.
-------------------------------
She’s now walking down the aisle
and God knows how much she is thankful dahil natupad ang pangarap niya.
Pangarap na maikasal sa nag-iisang groom ng buhay niya.
And it’s Yuri. He’s one and only
love.
Suot ang mahaba at puting puting
gown which is Cinderella inspired at isang bouquet pulang rosas.
And she’s happy to be escorted by
his very best friend, Jhon.
“Thanks for everything Jhon,”
“Kaligayahan ko ang makita kang
masaya na,”
“I pray na makita mo ang babaeng
nakatakda sa’yo the soonest. Sobrang bait mo, swerte niya sa’yo,”
“Yeah. I know right,” at umarte pa
ito na parang bakla.
“Huwag ka ngang ganyan baka
matuluyan ka!”
“Shut up, girl!”
Hindi niya maiwasan ang matawa.
“Ganyan dapat. Mukha ka ng suka sa
kaba eh,” komento ni Jhon sa kanya.
“I can only get married once kaya
sobrang kaba talaga!”
“Problema ba ‘yon, edi pakasal ulit
kayo!”
“Ikaw talaga! Hindi ka na nagbago.”
“I will always be like this, laging
nandito para sa’yo,” kinindatan pa nito si Henessy.
“I love you na talaga friend!”
“Oh siya, here’s your groom,”
ibinigay na ni Jhon ang mga kamay ni Henessy kay Yuri.
“Thanks Jhon for everything,”
“Just one last thing pare, live
with your promise. Next time, you will never see her ever again,”
“I will.”
Henessy couldn’t feel anything but
just HAPPINESS.
-FIN-
No comments:
Post a Comment